Category / Film / Other important things to say!

Voor de Ieperse Nocturnes mocht ik in 2014 terug een compilatie maken van het hele gebeuren.

Na een pauze van 3 jaar werd de titel van editie 2014 “Ieper Vlucht”. Ze keerden honderd jaar terug in de tijd. Toen Ieper een rustige provinciestad was, waar het aangenaam toeven was. Tot de Groote Oorlog losbrak. Het werd in ieder geval terug een topeditie met 4100 toeschouwers. Een record!

Hieronder de Summary van de Nocturnes editie 2014. Ook de samenvatting van de editie 3 jaar terug plaatste ik er nog eens onder. De blogpost van toen kun je hier terugvinden.

Voor het laatste onderdeel van het traject kregen wij (Wannes en ikzelf) ook de opdracht een film in elkaar te steken dat over een oppervlakte van iets van een 15 op 3 meter afgespeeld werd. De film werd door middel van 3 HD beamers synchroon geprojecteerd.

Het was de bedoeling dat de toeschouwers het gevoel kregen dat ze een treinreis maakten, dat ze vluchtten, van Ieper via Poperinge naar een dorp in Frankrijk, in de Normandie. In de ruimte waar de “scene” zich afspeelde werd er een volledig houten wagon nagemaakt. Acteurs werden conducteurs, en de film zorgde voor de rest. Gedurende de “trip”, die versneld werd, werden er ook beelden van de echte “vlucht” getoond. Eénmaal fictief gearriveerd bij het eindstation moest het grote doek weggeschoven kunnen worden, waardoor het eindbeeld op de film hetzelfde er uitzag als hetgene dat gebouwd werd. Een zot idee dat op een lowbudget manier uitgewerkt moest worden.

Het moest zich uiteraard afspelen 100 jaar geleden. Hoe zag het vroegere station er uit? Geen nieuwbouw, geen electriciteitspalen, enz. De huidige trip gewoon filmen, was dus helemaal geen optie. Het enige dat we zelf terug konden vinden waren enkele low qualtity foto’s van hoe de verschillende stations er toen van ver uitzagen. Dan maar op basis van die gegevens 4 volledige 3d renders maken. Eén van het station in Ieper, één van het Heilige Hart, één van het tussenstation en één van het eindstation. Op die manier kwamen we tot dat parallax-effect die absoluut nodig was om tot een treffelijk eindresultaat te komen. Uiteraard is daar heel veel rendering in gekropen.

In de tussenstukken werden er zoals ik eerder reeds aangaf echte oude beelden getoond. Daarnaast werden er op de achtergrond zelf opgenomen shots getoond. Om ook voor dit gedeelte tot een gewenste resolutie te komen werden daarbij 2 Full HD-camera’s (5d’s) gebruikt die naast elkaar opgesteld werden voor opname. Een uitdaging dus om bij de montage alles naadloos aan elkaar te plakken. Een samenvatting van enkele stukken uit de heel wat minder grootte versie kun je hieronder zien.